Ναι, καλά διαβάσατε! Βρέθηκε ένας άνθρωπος με χιούμορ (προφανώς) και απόλυτη συναίσθηση της ελληνικής πραγματικότητας, ο οποίος θέλησε να συντάξει ένα λεξικό με την «ορολογία» αυτών των δύο παγιωμένων και… καταξιωμένων προσεγγίσεων. Όπως διαβάζουμε σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία , ο Βασίλης Γκινόπουλος, μετά από πολυετείς σπουδές πολιτικού μάρκετινγκ στην Αγγλία, αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα για να εργαστεί. Αποτέλεσμα της ταλαιπωρίας και της απογοήτευσής του από τη διαδικασία αναζήτησης εργασίας ήταν η συλλογή 270 λέξεων και εκφράσεων που περιγράφουν ανθρώπους (π.χ. «μανδαρίνοι», «τσιράκι», «τσάτσος»), ενέργειες (π.χ. «ταΐζω», «διπλάρωμα»), καταστάσεις (π.χ. «κύκλωμα», «τρύπωμα») και γενικά κάθε έννοια που χαρακτηρίζει την παθογένεια ορισμένων ελληνικών πρακτικών. Διαβάζοντάς το, δεν μπορέσαμε παρά να σκεφτούμε πόσο χρήσιμο είναι αυτό το ανθολόγιο για όσους δεν έχουν ζήσει την ελληνική πραγματικότητα και καλούνται να την καταλάβουν, για να ανταποκριθούν σε κάποια μεταφραστική δουλειά που έχουν αναλάβει.
Για το τέλος, παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό λήμμα του λεξικού:
Ρουσφέτι
Αθάνατη λέξη, με ρίζες στην τουρκοκρατία, χρησιμοποιείται σε σχέση με πολιτικούς ή παράγοντες της εξουσίας. «Ζήτησα ρουσφέτι». Το ρουσφέτι είναι η χάρη που ζητά κάποιος από τον πολιτικό. Συνήθως πρόκειται για μια «θέση στον ήλιο», δηλαδή στο δημόσιο. Το ρουσφέτι είναι η πιο κοινή πρακτική, ο τρόπος που επιχειρούμε τα πάντα. Επίσης, είναι και εξόφληση των ψήφων ή των σταυρών, το λεγόμενο «ρουσφετολογικό παιχνίδι».
Κάποιες ρουσφετολογικές προσλήψεις είναι παράλογες, αλλά και αστείες: «Βάλτε την όπου να 'ναι, ας είναι και τράπεζα!».
Comments
Post a Comment